یا مقلب  القلوب  و  الابصار               یا مدبــر  الیـــل  و  النـــهار

یا محول  الحول  و  الاحوال               حول حالنا الی احسن الحال

هیچ کس نشنود، تو که می شنوی

هیچ کس نفهمد، تو که می فهمی

هیچ کس نبیند، تو که می بینی

هیچ کس نشناسد، تو که می شناسی

هیچ کس نپذیرد، تو که می پذیری

هیچ کس نخواهد، تو که می خواهی

هیچ کس نتواند، تو که می توانی

هیچ کس نباشد، تو که هستی

هیچ کس نبخشد، تو که می بخشی

هیچ کس یادش نباشد، تو که یادت هست

هیچ کس حواسش نباشد، تو که حواست هست

هیچ کس صبر نکند، تو که صبر می کنی

هیچ کس نماند، تو که می مانی

هیچ کس دوست نداشته باشد، تو که دوست داری

هیچ کس مهربان نباشد، تو که هستی

هیچ کس که تو نمی شود

عاشقـا  کمتـر  ز پــروانـه  نـه ای!           کـی کند  پــروانـه  ز آتـش اجتـنـاب

شاه در شهر است٬ بهر جغد من           کی گذارم شهر و کی گیرم خراب؟!  

من چشم ازو چگونه توانم نگاه داشت       کاول نظر به دیدن او دیده ور شدم

ای تن و جان بنده او٬ بند شکر  خنده او               عقل و خرد خیره او ٬ دل شکر آکنده او

چرخ معلق چه بود؟  کهنه ترین  خیمه او               رستم و حمزه که بود؟ کشته و افکنده او

چون سوی مردار رودُ زنده شود مرده بدو              چون شوی درویش رود٬ برق زند ژنده او

ملک جهان چیست که تا او به جهان فخر کند؟       فخر جهانراست که او هست خداونده او

ای خنک آن دل که تویی غصه و اندیشه او            ای خنک آن ره که تویی باج ستاننده او

درد ما را  در جـهان  درمان مبـادا  بی شـما        مرگ بادا بی شما و جان مبادا بی شما

سینه های عاشقان جز از شما روشن مباد        گلبن جانهای ما  خندان مبادا  بی شما

جانـهای مرده را  ای چون دم عیـسی شما         ملک مصر و یوسف کنعان مبادا بی شما

در ره معشوق ما  ترسنـدگان را  کـار نیـست

                                         جمله شـاهـاننـد آنجـا  بنـدگان را  بـار نیست