اگر صد همچو من گردد هلاک او را چه غم دارد        که نی عاشق نمی یابد٬ که نی دل خسته کم دارد

مرا گوید: «چرا چشمت رقیب روی من باشد؟»         بدان در پیش خورشیدش همی دارم که نم دارد

اگر مشهور شد شـورم٬ خــدا  داند که معذورم          کاسیر حُکم آن عشقم که صد طبل و عَلَم دارم

مـرا  یــار  شکر ناکم   اگـر بنشـانـد  بر خـاکم            چرا غم دارد آن مفلس؟ که یار محتشم دارد

خُنُک جانی که از خوابش به مالِشها بر انگیزد           بدان مالِش   بود شادان  و آن را  مغتنم دارد

طبیبی چون دهد تلخش٬ بنوشد تلخ او را خوش        طبیبان را  نمی شاید که  عاقل  متهم دارد

خمش کن٬ کاندرین دریا٬ نشاید نعره و غوغا             که غواص آن کسی باشد که او امساک دم دارد