آمده ام که تا به خود گوش کشان کشانمت بی دل و بی خودت کنم٬ در دل و جان نشانمت
آمده ام که تا تـو را جلـوه دهم در این سرا هـمچو دعـای عـاشقان فـوق فلـک رسانمت
صید منی شکار من٬ گر چه زدام جسته ای جــــانب دام بــاز رو ور نــروی بــرانــمت
شیر بگفت مر مـرا: « نادره آهـویی٬ بـرو٬ در پـی من چه می دوی تیـز که بـر درانمت »
زخـم پذیر و پیـش رو چون سپـر شجاعتی گـوش به غیـر زه مده تا چو کمـان خـمانمت
نی که تو شیر زاده ای در تن آهویی نهان مــن ز حجــاب آهـویـی یکــرهـه بـگــذرانـمت