شعری در ستایش اول مهر

باز اول مهر شد و ستاره ها ور قلمبیدن...
باز اول مهر شد و خورشید در اومد... گاو شکفت...
پرنده ها فریاد زدند... قناری پر پر شد...
گنجیشکا دوباره شروع کردن به گاز گرفتن... خندیدن...
جغدا عو عو کردند... غازا مو مو کردند...
درختا بازم پریدند... پریدند؟؟؟ نه خزیدند...
گاو پیشونی سفید هم پیدا شد... آخه اون خیلی وقت بود گم شده بود...
دل باغچه پر کشید... به جاش دل پَر کفتر کشید...
همه جوبا رنگارنگ... همه بوقا پُر ز رنگ...
کله ماهی کرپرا شَنگَرَ چینکی پَنکَرا... آبوری شینگلَ با... (این تیکش رشتی بود)
خلاصه... همه جا ارزونی بود... جای ما بربری بود...

همه خوشحال شدند...
شاد و غبراق شدند...
لباس نو خریدند...
کیف و خودکار خریدند...
تو سر و کله هم زدند...
آخه اونا اول مهرو با چشای خودشون دیدند...
دیدن که عمو اول مهر... با یه بغل سبزه و گل...
کاکُلای رنگارنگ... تند و تیز تپل و مپل...
همه جا سر میکشه... تند و تند قد میکشه...
میگه ای کودک من... کودک جونگول من...
بدو بیا مدرسه... تو جیبت فندق و پسته...
اذیت نکنی منو... سنگ رو یخ نکنی منو...
دلِ شاد و دلِ خوش... دلِ خوشرنگ و تُرُش؟؟؟...
بدو بیا مدرسه...
سر کلاس بشینی... ته کلاس نشینی...
معلماتو ببینی...
بگی من بزرگ شدم... بزرگِ بزرگ شدم...
انقده بزرگ شدم.... انقده بزرگ شدم... که نگو...
انقده بزرگ شدم... که نپرس!!!
مخشامو می نبیسم... قرصامم میخورم شاید خوب شدم...

بهتون رحم می کنم بقیشو نمیگم.... این شعر از ذوق رسیدن دوباره اول مهر از من در وشد... یا بهتره بگم بیرون تراوید... ویرایششم نکردم چون وقت نداشتم.