مناجات اول

ای همه هستی ز تو پیدا شده      خاک ضعیف از تو توانا شده

زیر نشین علمت کاینات      ما به تو قاءم، چو تو قاءم به ذات

هستی تو صورت پیوند نی      تو به کس و کس به تو مانند نی
آن چه تغیر نپذیرد تویی       وان که نمرده است و نمیرد تویی

ما همه فانی و بقا بس تراست      ملک تعالی و تقدس تراست

خاک به فرمان تو دارد سکون      قبهء خضرا تو کنی بی ستون

جز تو فلک را خم چوگان که داد؟      دیگ جسد را نمک جان که داد؟

چون قِدمت بانگ بر ابلق زند      جز تو که یارد که اناالحق زند

رفتی اگر نامدی آرام تو      طاقت عشق از کشش نام تو

تا کرمت راه جهان بر گرفت      پشت زمین بار گران بر گرفت

گر نه ز پشت کرمت زاده بود      ناف زمین از شکم افتاده بود

عقد پرستش ز تو گیرد نظام      جز به تو بر، هست پرستش حرام

هر که نه گویای تو، خاموش به      هر چه نه یاد تو فراموش به
...
نظامی گنجوی