دزدیده  چون جان می روی  اندر میان  جان  من       سرو  خـرامان  منی ٬   ای  رونـق  بستان من
چون میروی بی من مرو٬ ای جان جان بی تن مرو     وز  چشم من  بیرون مشو ٬ ای شعله تابان من
هفت  آسمان  را  بر درم   وز  هفت  دریا  بگذرم       چون  دلبـرانه  بـنگری  در  جـان  سرگردان من
تا  آمدی   اندر  برم  شد   کفر   و   ایمان  چاکرم       ای دیـدن تو  دیـن من  وی روی تـو  ایمان من
بی پا و سر کردی مرا٬ بی خواب و خور کردی مرا       سر مست و خندان اندرآ٬ ای یوسف کنعان من
از لطف تو پنهان شدم  وز خویشتن  پنهان شدم       ای هست تو پنهان شده در هستی پنهان من
یک لحظه داغم میکشی٬ یکدم به باغم میکشی      پیش چراغم میکشی تا وا شود چشمان من