چه باشد پیشه عاشق بجز دیوانگی کردن؟!               چه باشد ناز معشوقان بجز بیگانگی کردن؟!

ز  هر ذره  بیـامـوزید  پیـش  نـور  بـر جـستـن               ز  پــروانـه  بـیاموزید  آن  مـردانـگی  کــردن

چو شیر مست بیرون جه٬ نه اول دان و نه آخر               که آید ننگ شیران را ز روبه شـانگی کردن

سر افرازست کُه  لیکن  نداند  ذره  باشیدن                 چـه گـویم بــاز را٬ لیکن کجا پـروانگی کردن

به پیش تیر چون اسپر برهنه زخم را جستن                میان کـوره با آتش چو زر همخـانگی کردن

گر آب جوی شیرینست ولی کو هیبت دریا؟!                کجا فـرزین شـه بودن٬ کجا فرزانـگی کردن

تـویی پیـمانه اسـرار٬ گوش و چـشم را  بربند               نتـاند کـاسه سـوراخ خود پیـمانگـی کردن

اگر باشد شبی روشن کجا باشد بجای روز؟!               وگر باشد شبه تابان کجا دُردانگی کردن؟!

امروز خندانیم و خوش کان بخت خندان می رسد

خویش فربه می کنیم  از پی قربان عید            کان قصاب عاشقان بس خوب و زیبا می کُشد

مرا می بینی و در دم زیادت می کنی دردم               تو را می بینم و میلم زیادت می شود هر دم

هوا را از من بگیر

لبخندت را نه

که  کفر  از شرم یار من ٬   مسلمان وار  می آید

مطرب خوش نوای من!  عشق نواز همچنین            نـغـنــغـه  دگــر بـزن ٬   پـرده   تــازه   برگــزین

مطرب روح من  تویی٬ کشتی نوح من تـویی            فتــح  و  فتــوح من  تـویی٬ یـار قـدیـم و اولین

ای ز تو شاد  جان من٬  بی تو  مباد جان من            دل به تو داد جان من٬ با غم توست همنشین

تلخ بود غم بشر٬  وین غم عشق  چون شکر            این غم عشق را دگر٬ بیش به چشم غم مبین

چون غم عشق ز اندرون یک نفسی برون رود            خانه چو گور می شود٬‌ خانگیان همه حزین...