گفتم  تو  چرا  دورتر  از خواب و  سرابی              گفتی  که منم با تو  ولیکن تو نقابی
فریاد   کشیدم    تو  کجایی  تو  کجایی              گفتی که طلب کن تو  مرا  تا که بیابی
گر همسفر عشق شدی مرد سفر باش             هم منتظر حادثه   هم فکر  خطر  باش
هر  منزل  این  راه  بیابان  هلاک  است              هر چشمه سرابیست که بر سینه خاکست
در سایه هر  سنگ  اگر  گُل به زمین است          نقش تن ماریست که در خواب کمین است
در  هر  قدمت خواب  هر  شاخه سرِ  دار            در هر نفس آزاد  هر ثانیه  صد  بار
گفتم که عطش می کشتم در تب صحرا             گفتی که مجو آب و عطش باش سراپا
گفتم که نشانم بده گر چشمه ای آنجاست         گفتی چو شدی تشنه ترین ٬ قلب تو دریاست
گفتم  که  در  این راه  ٬   کو نقطه  آغاز              گفتی که تویی  تو  خود  پاسخ  این راز
گر همسفر عشق شدی مرد سفر باش             هم منتظر حادثه   هم فکر  خطر  باش