هزار دشمنم ار می کنند قصد هلاک              گَـرَم تو دوسـتـی از دشمـنان نـدارم بـاک
مـرا امـیـد وصـال تـو  زنــده مـی دارد               و گر نه هر دمم از هجرتـست بیـم هـلاک
نفـس نفـس اگر از باد بشنوم بویش              زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک
اگر تو زخم زنی بِه  که دیگری مرهم               و گـر تـو زهر دهـی بـه  کـه دیـگری تریاک
تو را چنان که تویی هر نظر کجا بیند               بـقدر  دانـش  خـود هـر کـسی کند ادراک