پوشیده چـون جـان می روی  انــدر میان  جـان من          سـرو خـرامـان منــی٬  ای رونق بستان من
چون می روی بی من مرو ای جان جان بی تن مرو         وز چشم من بیرون مشو٬ ای شعله تابان من
هفـت آسمـان را بر درم٬  وز  هفـت دریــا  بـگــذرم          چون دلبـرانه بنـگـری  در جــان سرگـردان من
تا آمـدی انــدر بـرم   شـد کـفــر و ایـمــان  چـاکـرم          ای دیدن تو  دین من ٬  وی روی تو  ایمان من
بی پا و سر کردی مرا ٬  بی خواب و خور کردی مرا          در پیش یعقوب اندر آ ٬  ای  یوسف کنعان من
از لطف تو چون جان شدم٬ وز خویشتن پنهان شدم         ای هست تو پنهان شده در هستی پنهان من
یک لحظه داغم می کشی یکدم به باغم می کشی       پیش چراغم می کشی تا وا شود چشمان من
ای جـان چـو ذره  در هــوا ٬  تا شد ز خورشیدت جدا        بی تو چرا باشد؟! چرا؟!‌ ای وصل چار ارکان من