باده غمگینان خورند و ما ز می خوشدل تریم               رو  به محبوسان غم ده  ساقیا  افیون خویش

خـون ما بر غم حـرام  و  خون غم بر مـا حلال               هر غمی کو گِرد ما گردید شد در خون خویش