هـــر روز   بـامـداد طلـب  کــار  مـا تـویـی            مــا خـوابنـاک  و  دولـت بیــدار  مـا تــویی

هـــر روز  زان بـرآری  مـا را ز کسب و کـار            زیــرا دکـان  و  مکسـبه  و  کـار  مـا تـویـی

دکــان  چـرا رویم؟!  که کان و دکـان تویی             بـازار  چــرا  رویم؟!   که  بـازار  مـا تـویـی

زان دلخوشیم و شاد که جانبخش ما تویی        زان سرخوشیم و مست که دستار ما تویی

ما خمره کی نهیم پر از سیم چون بخیل             ما خمـره بشکـنیـم  که خمّـار  مـا تـویـی

زان همچـو گلشنیم  که داری تو صد بهار            زان سـینه روشنیـم  که  دلدار  مـا تـویـی

در بحـر تو  ز کشتی بی دست و پا تـریم             آواز و  رقص و  جنبش و  رفتار  مـا تـویـی

گه گه گمان بریم که این جمله فعل ماست          این هـم ز تسـت٬ مایـه پنـدار  مـا تـویـی